Sztuka życia to cieszyć się małym szczęściem.

Na początku marca minął rok odkąd zaczęłam biegać.
Wiele się we mnie zmieniło od tego czasu. Stałam się bardziej otwarta na ludzi, bardziej pewna siebie i mniej zakompleksiona. Staram się przełamywać nieśmiałość, dzięki temu zaczęłam łatwiej nawiązywać kontakty z ludźmi i nie bać się. Narzekanie na wygląd powoli przechodzi do historii, a pewność siebie rośnie z dnia na dzień. :)
Dzięki robieniu czegoś, posiadaniu pasji w życiu, poznajemy nowych ludzi, którzy są tak samo jak my zakręceni w danym temacie. Stajemy się też w pewnym sensie podziwiani przez dotychczasowych znajomych, którzy nie mają odwagi żeby coś zmienić w swoim życiu.

Jednak wszystko ma drugą stronę medalu. Zapewne w życiu każdego z nas jest osoba, która pozazdrości nam tej pasji, bo sama nie ma odwagi/motywacji do zrobienia czegoś. Wyśmiewanie się, złośliwe komentarze i obgadywanie za plecami, bądź snucie aluzji w naszym kierunku.
I co wtedy? Najlepiej przestać tracić czas dla takiej osoby.
Rób to co kochasz, nawet jeśli innym to się nie podoba. To Twoje życie i tylko Ty możesz zadecydować o tym jak je przeżyjesz. Absolutnie nikt nie powinien mieć na to wpływu!

Musimy jednak pamiętać że wszystko musi mieć swój umiar. My, biegacze, żyjemy swoją pasją, żyjemy bieganiem. Osobiście mogłabym godzinami rozmawiać na temat ostatniego treningu, butów, ubrań do biegania, biegów w których chciałabym wziąć udział i o wszystkim tym co przeciętnego człowieka nie interesuje. Nie można jednak zatracać się całkowicie i niszczyć wszystkich kontaktów na rzecz biegania! :)
Peace, love and running! ;)